یک تهیهکننده سینما با مرور مشکلات اساسی سینما، خواستار انتصاب یک سینماگر اصیل در ریاست سینمای دولت آینده شد و گفت: چرا هیچ کاندیدایی از سینما حرف نمیزند؟
به گزارش «نبضبیمه»؛به نقل از ایرنا، امیرحسین شریفی، گفت: در سالهای گذشته یک باند حداقلی بر سینما مستولی شد و درنتیجه مشکلات معیشتی سینماگران بخصوص بعد از کرونا به اوج رسید!
تهیهکننده سیب سرخ حوا، ادامه داد: باعث تاسف است که فقط ده تا پانزده درصد سینماگران در رفاه هستند و مابقی سینماگران با سختی روزگار میگذرانند. بیمه بیکاری سینماگران چه شد؟ چرا بیمه تامین اجتماعی سینماگران یکی از ضعیفترین بیمههاست؟ چرا بیمهای به عنوان بیمه درمانی سینماگران انتخاب شده که مدیرعاملش بهخاطر سوءاستفادههای مالی برکنار شد؟ یعنی بیمه پاکیزهتری برای عقد قرارداد نبود؟؟
شریفی افزود: روسای دولت کم قول ندادند که از سینمای ملی و بدنه سینما حمایت خواهند کرد ولی تقریبا هیچ حمایتی ندیدیم. متاسفانه در کلام کاندیداهای ۱۴۰۰ نیز حتی یک نفر برنامهای برای بهبود معیشت سینماگران ارائه نکرده و این، خیلی خطرناک است.
وی ادامه داد: کلا هر مدیری که وارد سینما میشود میکوشد به علایق شخصی خویش جهت دهد چون سینما قوانین منسجم ندارد؛ مثلا ضرغامی علاقه زیادی به سینمای جنگ داشت و برای همین فضای کلی سینما به آن سمت رفت.
شریفی تاکید کرد: رییس بعدی سینما قبل از هر کاری باید مساله بیمه بیکاری، بیمه تامین اجتماعی و مشکلات معیشتی سینماگران را حل کند. باید کاری کند که تمامی اهالی سینما به یک اندازه از حمایتهای معیشتی برخوردار باشند. این چه بیمه بازنشستگی است که به اهالی سینما دادهاند که بعد از سی سال واریز حق بیمه با ارقامی خجالتآور بازنشسته میشوند؟ رییس بعدی بیاید و این مشکل را حل کند.
تهیهکننده فیلم سینمایی ضیافت، گفت: اغلب روسای سینما فقط وعده دادند و عمل نکردند و حالا در سال ۱۴۰۰ آرزویمان روسایی هستند که به وعدههای خود عمل کنند. مدیریت سلیقهای مدیران سینمایی به شدت به سینما آسیب زد چون سینمای ما قانون مدون ندارد. چه خوب است که رییس بعدی سینما در جهت تصویب قانونی مدون برای سینما حرکت کند که دیگر خروجی زحمات صد نفر آدم منوط نباشد به سلایق ۵ نفر ممیز! من خودم در دیدار با رهبری شاهد بودم که ایشان به صراحت مخالف سانسورهای دست و پاگیر هستند ولی بدبختانه مدیران ترسو برای حفظ صندلی، فقط به سانسور میاندیشند!
شریفی خاطرنشان کرد: سلیقهای بودن است که باعث میشود فیلمی در یک دوره توقیف شود و در دوره بعد، با حمایت فراوان اکران میشود! اگر قانون جامع سینما تصویب شود و سیاستهای قطعی برای سینما داشته باشیم بسیاری از مشکلات، خودبخود حل خواهد شد. سینما یا باید قانون مدون داشته باشد یا تعطیل شود!