به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال‌اکسپرس، پژوهشگران “موسسه کارولینسکا” (Karolinska Institutet) سوئد در بررسی به منظور یافتن راه‌های جدیدی برای درمان آب‌سیاه، سرنخ‌های بیشتری در مورد بیماری‌زایی آن کشف کردند. بررسی آنها نشان می‌دهد که چگونه اختلال متابولیکی سلول‌های عصبی، با افزایش فشار چشم همزمان می‌شود. درمان با “راپامایسین” (Rapamycin) و “پیروویت” (Pyruvate) در مدل‌های حیوانی و سلولی، یک اثر محافظتی را نشان داده است.

آب‌سیاه، یک بیماری بدون درمان است که به از بین رفتن بخشی از بینایی و یا همه آن در منجر می‌شود. سه عامل خطر در بروز آب‌سیاه، سن، فشار بالای چشم و استعداد ژنتیکی هستند. تنها راهبردهای درمانی که اکنون در دسترس قرار دارند، هدف قرار دادن فشار چشم با استفاده از قطره‌های چشمی و یا جراحی هستند. با وجود این درمان‌ها، نابینایی یکی از چشم‌ها هنوز زیاد است.

اکنون یک پژوهش جدید، ارتباط میان اختلال متابولیک در سلول‌های گانگلیون شبکیه و فشار بالای چشم را نشان می‌دهد. “پیت ویلیامز” (Pete Williams)، سرپرست این گروه پژوهشی گفت: ما در این پژوهش، ارتباط آب‌سیاه را با اختلال متابولیکی در این سلول‌ها نشان داده‌ایم. ما به صورت ویژه نشان داده‌ایم که میان فشار بالای درون چشم و سطح پایین پیروویت، ارتباط وجود دارد. هنگامی که به مدل‌های حیوانی و سلولی، مکمل پیروویت دادیم، اثر محافظتی را در هر دو نمونه مشاهده کردیم.

وی افزود: ما باید این ارتباط را با دقت بیشتری بررسی کنیم تا ببینیم که آیا در مورد انسان هم صدق می‌کند یا خیر. ما می‌خواهیم بر مواد ارزان‌قیمت و در دسترس تمرکز کنیم که می‌توانند روش‌های درمانی کنونی آب‌سیاه را تکمیل کنند.

پژوهشگران در این پروژه، رابطه میان تنظیم یک پروتئین مهم موسوم به “mTOR” که در متابولیسم سلولی نقش دارد را با آب‌سیاه مورد بررسی قرار دادند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد چگونه راپامایسین که مهارکننده‌ mTOR است، می‌تواند به محافظت از سلول‌های گانگلیون شبکیه بپردازد.

این بررسی، روی جوندگان مبتلا به آب‌سیاه و مدل‌های بافت و سلول صورت گرفت و برای شناسایی تغییرات سلول‌های گانگلیون شبکیه، در کنار روش‌های دیگری مانند توالی‌یابی آران‌ای و “متابونومیکس” (Metabolomics) به کار گرفته شد.

پژوهشگران موسسه کارولینسکا و “بیمارستان چشم سنت اریک” (St. Erik Eye Hospital) مدت‌هاست که به بررسی در مورد آب‌سیاه مشغول هستند و پیشتر ارتباط میان مولکول موسوم به “NAD”، کهولت سن و افزایش فشار درون چشم را یافتند. یک بررسی بالینی که نتایج آن در تابستان سال جاری منتشر شد، نشان داد که تجویز “نیکوتینامید” (Nicotinamide‎)، به بهبودی بینایی در یک چهارم شرکت‌کنندگان منجر شده است.

یک آزمایش بالینی دیگر نیز در حال حاضر در مرکز پزشکی “دانشگاه کلمبیا” (Columbia University) در حال انجام شدن است که ترکیب پیروویت و نیکوتینامید را مورد بررسی قرار می‌دهد.

ویلیامز گفت: ما بررسی‌های خود را در مورد متابولیسم سلول‌های شبکیه ادامه می‌دهیم و سعی داریم نشانگرهای زیستی این بیماری را پیدا کنیم. این کار می‌تواند امکان درمان افراد مبتلا به این بیماری را در آینده فراهم کند.

این پژوهش در مجله “PNAS” به چاپ رسید.