عصر خبر؛ محمد برهاني*- در تمام جوامع بحث سه جانبه گرایی در موضوعات مربوط به كار وتوليد بصورت کامل اجرا می‌شود. در کشورهای همسایه وکلیه جوامع کار و تولید. نقش دولت هم بعنوان ناظر بر روابط کارگر و کارفرما وهم بعنوان حمایت کننده از این دو است.

اما درکشور ما نقش دولت صرفا بعنوان اهرم بر سر هر دو قشر كارگر و كارفرماست. برای مثال در دولت‌های قبل با مطرح کردن آزاد نمودن قیمت های حامل انرژي قرار بود از کارفرمایان و تولید کنندگان حمایت شود. آیا چنین اتفاقی افتاد. به کدام کارفرما تسهیلاتی در این مورد داده شد. چقدر از کارگاه‌ها تعطیل شد.

سوال. دولت در چه مرحله ای باید نقش خود را ایفا کند. کدام خدمات را به کارفرمایان از محل افزودن قیمت‌ها به شرکای اجتماعی ارائه داده است؟

بنظر می رسد نقش دولت از این مثلث سه جانبه در بسیاری از اوقات که وقت حمایت است کمرنگ و یا ناپدید می‌شود. از طرفی سفره کارگران بدلیل تورم لجام گسیخته هر روز خالی و خالی تر می شود.آمارها مبین این مطالب هست. سوال. آيا کارگر وکارفرما شهروند هستند؟. پس نقش دولت در این میان چیست؟

از تحمیل هزینه های متعددی که به سازمان تامین اجتماعی تحمیل می‌کند تا عدم اجرای تعهدات مالی وعدم تمکین دولت از پرداخت كامل تعهدات خود به تامين اجتماعي باعث شده تا سازمان تامین اجتماعی تا ورشکستگی پیش برده شود. در این میان هم سفره‌های بازنشستگان هر روز خالی و خالی تر می شود.