نبض بیمه:مدیرکل امور بیمه شدگان سازمان تامین اجتماعی گفته؛ قانون بیکاری باید اصلاح شود تا همه بیمه شدگان بتوانند در مواقع بحرانی از بیمه بیکاری استفاده کنند.
مهدی شکوری با بیان این موضوع درتلویزیون ایران گفته که برپایه آمار ارائه شده ازسوی وی، از مجموع 14 میلیون بیمه شده، تنها 7 میلیون آنها مشمول بیمه بیکاری می‌شوند.
برپایه قانون سازمان تامین اجتماعی، همه مشمولان تابع قوانین کار و کشاورزی می‌توانند بیمه بیکاری در مواقعی بدون میل و اراده بیکار شده باشند، می‌شوند.
اما تبصره‌هایی که دراین قانون وجود دارد باعث شده تا بیمه شدگان و آنهایی که بیکار می‌شوند نتوانند بیمه بیکاری دریافت کنند. به عبارتی قانون بیمه بیکاری راه را برای فرار کارفرمایان و حتی سازمان تامین اجتماعی باز گذاشته است.
(تبصره ۱ – بیمه‌شدگانی که به علت تغییرات ساختار اقتصادی واحد مربوطه به تشخیص وزارتخانه ذی ربط و تأیید شورای عالی کار، بیکار موقت شناخته شوند نیز مشمول مقررات این قانون خواهند بود.
تبصره ۲ – بیمه‌شدگانی که به علت بروز حوادث قهریه و غیرمترقبه از قبیل سیل، زلزله جنگ، آتش‌سوزی و … بیکار می‌شوند با معرفی واحد کار و امور اجتماعی محل، از مقرری بیمه بیکاری استفاده خواهند کرد.»
الف – بیمه شده قبل از بیکار شدن حداقل ۶ ماه سابقه پرداخت بیمه را داشته باشد. مشمولین تبصره ۲ ماده ۲ این قانون از شمول این بند مستثنی می‌باشند.
ب – بیمه شده مکلف است ظرف ۳۰ روز از تاریخ بیکاری با اعلام مراتب بیکاری به واحدهای کار و امور اجتماعی آمادگی خود را برای اشتغال به کار تخصصی و یا مشابه آن اطلاع دهد. مراجعه پس از سی روز با عذر موجه و با تشخیص هیأت حل اختلاف تا سه ماه امکان‌پذیر خواهد بود.
ج – بیمه شده بیکار مکلف است در دوره‌‌های کار آموزی و سوادآموزی که توسط واحد کار و امور اجتماعی و نهضت سوادآموزی و یا سایر واحدهای ذی ربط با تأیید وزارت کار و امور اجتماعی تعیین می‌شود شرکت نموده و هر دو ماه یک بار گواهی لازم در این مورد را به شعب تأمین اجتماعی تسلیم نماید.)
اقانون بیمه بیکاری با تبصره‌هایش راه را برای فرار کارفرمایان و حتی مجری بیمه‌بیکاری فراهم آورده است.
به عبارتی براساس آین تبصره‌ها، پایان قرارداد موقت راه را برای آسان‌تر کردن اخراج کارگران موقت فراهم کرده و آنها هم از بیمه بیکاری نیز بی‌بهره می‌شوند.
از طرفی، قراردادهای شفاهی که بعد از مدتای کارفرما به بهانه تعدیل و ناتوانی فرد اورا از کار احراج می کند باید مشمول بیمه بیکاری شود اما براساس قانون فعلی این امر امکان‌پذیر نیست.
آنچه مشخص است، نبود یک قانون بروز شده و مدون برای بیمه بیکاری است. در این راستا آنقدر فضا غبار آلود است که مجریان بیمه بیکاری نیز از آین قانون شاکی هستند.
تنها این بیکاران هستند که باید همچنان مستاصلانه به دور دست‌ها خیره شوند.
