شرکت‌های بیمه را می‌توان عاملان توسعه مدیریت ریسک و آرامش بخش جامعه برشمرد چراکه بیمه‌گذاران ریسک‌های متنوع خود را به شرکت‌های بیمه‌گر پیشنهاد می‌دهند و این بیمه‌گران هستند که با ارزیابی عاقلانه و حرفه‌ای، ریسک را مدیریت کرده و کمک بزرگی به اقتصاد کشور می‌کنند.
اهمیت ارزیابی صحیح و دقیق یک ریسک برای شرکت‌های بیمه‌گر به حدی است که می‌توان ادعا کرد عدم موفقیت در ریسک سنجی، شرکت بیمه را به ورشکستگی نزدیک می‌کند.
ارزیابی دقیق و همه جانبه یک ریسک بخش مهمی از فرآیند مدیریت عملیات صدور یک بیمه‌نامه را تشکیل می‌دهد اما با این وجود،کارشناسان معتقدند که جایگاه ارزیابی ریسک در صنعت بیمه چندان جدی گرفته نشده و حتی در مواردی نیز مورد غفلت واقع شده است.
یک عضو رسمی انجمن حرفه‌ای صنعت بیمه و مشاور در امور مدیریت ریسک بیمه، در گفت‌وگو با چابک‌آنلاین تاکید کرد که گاهی صنعت بیمه ریسک‌هایی را بیمه می‌کند که آنها را به خوبی نمی‌شناسد و اگر حوادثی در این صنایع رخ می‌دهد برای این است که استانداردهای ایمنی و مدیریت ریسک در این صنایع پیاده سازی و اجرایی نشده است.
محسن فتحی، با تاکید براینکه آیین نامه‌ای برای ارزیابان ریسک در صنعت بیمه وجود ندارد،گفت: هماهنگونه که ارزیابان خسارت آموزش داده می شوند ، باید ارزیابان ریسک هم آموزش داده شوند تا ریسک صنایع به خوبی مورد بررسی قرار گیرد.
دقت و تسلط بیمه‌گران در ارزیابی ریسک‌های پیشنهادی و مدیریت صحیح آنها در هنگام تنظیم قراردادهای بیمه‌ای، علاوه بر تضمین منافع بیمه‌گر ، برای بیمه‌گذاران هم منافع قابل ملاحظه ای دارد.
هرچند که وجود شبکه حرفه‌ای ارزیابان حقیقی و حقوقی ریسک یکی از الزامات صنعت بیمه است اما باید توجه داشت که تحقق این مهم نیازمند فراهم شدن زیرساخت‌های لازم از جمله آموزش، بسترهای نرم افزاری و ایجاد تغییرات در قوانین و مقررات است.
کارشناسان صنعت بیمه، با وضع قوانین و مقرارات سختگیرانه برای ارزیابی ریسک مخالف بوده و آن را مانع آزادی عمل شرکت‌های بیمه می‌دانند.
یک کارشناس صنعت بیمه بابیان اینکه ایجاد آیین‌نامه برای ارزیابان ریسک و احراز صلاحیت آنها منطقی به‌نظر نمی‌رسد، افزود: دخالت نهادناظر در سطح کارشناسان ارزیابی ریسک کار را مختل می‌کند و حتی درآینده می‌تواند شرکت‌های بیمه را از آزادی عمل محروم کند.
“مجید تقی‌لو”، گفت: تاکنون صلاحیت حرفه‌ای مدیران صنعت بیمه توسط بیمه مرکزی تایید شده و به‌طور قطع این مدیران، از کارشناسان خبره استفاده می کنند و آموزش‌های لازم را به آن کارشناسان می دهند ضمن آنکه صنعت بیمه از متخصصین واجد شرایط برای ارزیابی ریسک استفاده می‌کند.
تقی‌لو افزود: شرکت‌های مشاوره ریسکی باید بوجود بیایند که از اعتبار بالایی برخوردار باشند و در مواقعی که یک شرکت بیمه‌گر توان استخدام نیرو در حوزه‌ای را ندارد از آن شرکت‌ها استفاده کند و مجوز این‌شرکت‌ها باید از خوشنامی سرمنشاء بگیرد.
این کارشناس بیمه معتقد است که شرکت‌های بیمه‌ای ازنظر تحصیلات باید چندرشته‌ای کار کنند چراکه بعضی از بیمه‌نامه‌ها بسیار تخصصی هستند و دراین زمینه افرادی که علاوه بر تحصیلات مختلف، بیمه را هم بلد هستند موفق‌تر عمل می‌کنند.
تقی‌لو، گفت: شرکت‌های بیمه بزرگ‌تر باید هسته‌ای متشکل از تخصص‌های کلیدی داشته باشند و ارزیابی خسارت‌ها بخصوص پروژه‌های کلیدی را درون آن انجام دهند اما شرکت‌های بیمه تازه تاسیس که نمی‌خواهند هزینه‌های اداری خود را بالا ببرند لازم است از خدمات مشاوره‌ای که در شرکت‌های مشاوره ارائه می‌شود استفاده کنند.
وی،گفت:درحاکمیت شرکتی کمیته‌ها و واحدهای مختلفی وجود دارد و اگر شرکت بیمه‌ای این چارچوب را داشته باشد و ریسک‌های صدور را شناسایی و ترمیم کند این چرخه خودبه خود درست کار خواهد کرد اما اگر به سمت آیین نامه و تایید صلاحیت برویم قطعا با مشکل روبرو خواهیم شد زیرا نهادناظر منابع لازم برای ارزیابی صدهاهزارنفر فرد را ندارد.
این کارشناس صنعت بیمه، گفت:شرکت‌های بیمه‌ای باید درون خود شناسنامه ریسک و خسارت داشته باشند و رصد کنند که یک ریسک در سال‌های گذشته نزد چه شرکت‌هایی و با چه نرخ و شرایطی بیمه شده است.
وی، تاکید کرد که شرکت‌های بیمه اتکایی بزرگ به‌واسطه تعاملی که با چندین شرکت در یک جغرافیا دارند، به‌صورت متمرکز اطلاعات ریسک، تاریخچه رفتارها و خسارت‌ها و نوسانات نرخ در گذشته را دارند و هنگامی که بخشی از یک ریسک را پوشش می‌دهند بعنوان لیدر می‌توانند برروی نرخ اعمال نظر کنند و هنگامی که یک شرکت بیمه اتکایی پوشش بیمه‌نامه‌ای را قبول می‌کند می‌توان مطمئن بود که در چارچوب استاندارد صادر شده است.
واقعیت این است که گستردگی بازار هدف صنعت بیمه و عدم دسترسی و استفاده از کارشناسان جهانی سبب شده تا ارزیابان ریسک حرفه‌ای برخی از رشته‌ها در کشور به تعداد انگشت شماری باشند.
شکی نیست که صنعت بیمه با نگاهی آینده‌نگرانه و تربیت نیروی انسانی حرفه‌ای برای ارزیابی ریسک می‌تواند منافع برد-بردی را برای تمام ذینفعان این صنعت فراهم کند.
